Nagroda

- Babciu, poczęstuj się cukierkiem.
- Ojej, dziękuję, a z jakiej to okazji?
- Byłaś grzeczna.
- 

Obietnica

Godzina prawie 20.00. Dzieciątka wykąpane, gotowe do spania.
- Babciu, ja już będę grzeczny. Od dziś. Naprawdę - zapewnia  Sebek (jego buzia potwierdza, iż święcie w to wierzy) i dodaje - Od dziś do jutra.
Cóż, jest szansa, że dotrzyma słowa

Stworzony

Noc. Tup tup bose stópki wędrują po podłodze. Budzę się i nasłuchuję, dokąd wędrują te nóżki. Cisza. Wstaję. Sebek na środku przedpokoju.
- Sebku, co robisz? Idź do łóżka, jest noc, trzeba spać.
- Ale ja jestem stworzony do spania z rodzicem.

To takie oczywiste...

Komórka

- Babciu, potrzebuję komórki.
- Nie, nie potrzebujesz komórki.
- Potrzebuję. Koledzy mają i grają, ja też tak chcę.
- Nie trzeba mieć komórki, by grać.

Po kilku minutach po raz tysięczny Sebek pyta się o COŚ (nie pamiętam, co to było).
- Sebku, już wielokrotnie ci to wyjaśniałam. Trzeba używać szarych komórek, które są w głowie i wykorzystywać raz otrzymane wiadomości.
- O, widzisz babciu, jednak potrzebuję telefonu, bo nie mam żadnej komórki w głowie.